Αποδεικνύεται ότι οι νεκρές φάλαινες εκρήγνυνται επειδή το πεπτικό τους σύστημα εξακολουθεί να λειτουργεί, αλλά αυτό το περίεργο «φαινόμενο» δεν σταματά εκεί.
Δεν συμβαίνει με κάθε φάλαινα, αλλά έχουν καταγραφεί αρκετές περιπτώσεις όπου οι φάλαινες εκρήγνυνται αφού πεθάνουν. Σε αυτό το άρθρο, θα σας μιλήσουμε για αυτό το περίεργο φαινόμενο που έχει τραβήξει την προσοχή τόσο των ερευνητών όσο και των περαστικών.
Γιατί οι φάλαινες καταλήγουν να εγκλωβίζονται στην παραλία;
Προσάραξη κητωδών, κοινώς γνωστό ως beaching, είναι μία από τις αιτίες θανάτου αυτών των γιγάντιων θηλαστικών του ωκεανού. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, γιατί υπάρχουν αρχεία για λανθάνουσες φάλαινες που χρονολογούνται αιώνες πίσω. Σε πολλές περιπτώσεις, επιλέγουν να εγκλωβιστούν στη στεριά όταν είναι άρρωστοι ή πολύ μεγάλοι.
Αυτό μπορεί επίσης να συμβεί εάν για κάποιο λόγο αποπροσανατολιστούν. Για παράδειγμα, μετά από σύγκρουση με ένα σύνολο βράχων ή όταν προσπαθείτε να φύγετε από κάποιον κίνδυνο στην ανοικτή θάλασσα. Συνήθως καταλήγουν στην ακτή, όπου δεν μπορούν να ξεφύγουν και τελικά πεθαίνουν.
Πρέπει επίσης να προσθέσουμε ότι υπάρχουν και άλλοι λόγοι για προσάραξη φαλαινών. Δυστυχώς, είναι λόγοι για τους οποίους ευθύνονται πλήρως οι άνθρωποι. Για παράδειγμα, η ρύπανση στους ωκεανούς έχει αλλάξει το χρώμα, τη θερμοκρασία και την εμφάνιση των νερών.
Επιπλέον, λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη, εξαφανίζονται οι ψυχρότερες περιοχές του πλανήτη, όπως ο Βόρειος και ο Νότιος Πόλος, και οι φάλαινες δεν ξέρουν πια πού να πάνε ορισμένες στιγμές του χρόνου.
Γιατί οι φάλαινες εκρήγνυνται όταν πεθαίνουν;
Οι ειδικοί έχουν καταγράψει αυτό το φαινόμενο σε πολλές περιπτώσεις και σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση ούτε είναι κάτι καθαρά «τυχαίο». Για να το εξηγήσουμε αυτό, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι όταν ένα ζωντανό ον πεθαίνει, ένα μέρος του σώματός του είναι ακόμα ζωντανό.
Εδώ μιλάμε για το πεπτικό σύστημα. Το στομάχι και τα έντερα δεν «γνωρίζουν» ότι ο οργανισμός έχει πεθάνει και συνεχίζουν να εργάζονται με ό,τι έχει απομείνει στο σώμα.
Για το λόγο αυτό, υπάρχει μια συσσώρευση διαφορετικών αερίων όπως το υδρόθειο και το μεθάνιο. Επιπλέον, λόγω της διαδικασίας αποσύνθεσης του σώματος, μια μικροβιακή αναπαραγωγή καταλήγει να προκαλεί ένα τεράστιο πρήξιμο και, συχνά, μια έκρηξη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι φάλαινες που πεθαίνουν εγκλωβισμένες στις ακτές θα εκραγούν. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις που πρέπει να συνδυαστούν.
Για παράδειγμα, ο τύπος των βακτηρίων στο στομάχι του ζώου, η αιτία θανάτου, το είδος της τροφής που καταναλώθηκε τις τελευταίες ημέρες, οι τραυματισμοί και οι καιρικές συνθήκες. Οι υψηλές θερμοκρασίες είναι πιθανό να παράγουν περισσότερο αέριο σε σύγκριση με τις χαμηλές θερμοκρασίες.
Πρέπει επίσης να έχουμε κατά νου ότι το διογκωμένο, σάπιο σώμα μιας φάλαινας που εγκλωβίζεται στην ακτή μπορεί να υποστεί αυτό που είναι γνωστό ως «μηχανική καταπόνηση». Αυτό συμβαίνει συχνά όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να αφαιρέσουν το νεκρό σώμα με γερανό.
Εκείνη τη στιγμή, τα αέρια και τα υγρά μέσα στο σώμα ασκούν πίεση στα τοιχώματα του στομάχου. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έκρηξη και αποβολή όλου του σάπιου περιεχομένου.
«Διάσημα» παραδείγματα φαλαινών που εκρήγνυνται
Αν αναζητήσουμε περιπτώσεις όπου οι φάλαινες έχουν εκραγεί στο παρελθόν, είναι βέβαιο ότι θα συναντήσουμε αυτό που συνέβη στο Όρεγκον των Ηνωμένων Πολιτειών τη δεκαετία του ’70. Σε αυτή την περίπτωση, η έκρηξη δεν ήταν φυσική: οι ειδικοί αποφάσισαν να τοποθετήσουν δυναμίτη μέσα στο πτώμα για να το απομακρύνουν από την ακτή.
Θα μπορούσαμε επίσης να αναφέρουμε τι συνέβη στο Ταϊνάν της Ταϊβάν. Το 2004, η συσσώρευση αερίων στο εσωτερικό α Η φάλαινα μήκους 56 ποδιών και 50 τόνων σε αποσύνθεση προκάλεσε μια τεράστια έκρηξη.
Η έκρηξη έριξε κότσια και αίμα σε όλους τους περαστικούς, τα καταστήματα, τα αυτοκίνητα και τους γύρω δρόμους. Οι μάρτυρες σχολίασαν την άσχημη μυρωδιά και τα αποκρουστικά εντόσθια.
Ένα τοπικό κανάλι κατέγραψε κάτι παρόμοιο που συνέβη στις Νήσους Φερόε το 2013. Όταν ένας χειριστής προσπάθησε να χειραγωγήσει το σώμα ενός νεκρού θαλάσσιου θηλαστικού στην ακτή, εξερράγη λόγω της συσσώρευσης αερίων στο στομάχι του.
Σε μέρη όπου είναι σύνηθες φαινόμενο οι φάλαινες και τα κητώδη να καταλήγουν να λανθάνουν, οι άνθρωποι συνήθως κάνουν ένα κόψιμο στην κοιλιά του νεκρού ζώου για να αποφύγουν αυτή τη μάλλον αηδιαστική αλυσίδα γεγονότων. Το μειονέκτημα αυτής της πρακτικής είναι ότι η αποβολή των εσωτερικών υγρών προσελκύει πουλιά και ακόμη και καρχαρίες που έρχονται πολύ κοντά στην ακτή.
Μπορεί να σας ενδιαφέρει…
Όλες οι αναφερόμενες πηγές εξετάστηκαν διεξοδικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, το νόμισμα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου κρίθηκε αξιόπιστη και ακαδημαϊκής ή επιστημονικής ακρίβειας.
Ketten, DR, Lien, J., & Todd, S. (1993). Τραυματισμός από έκρηξη σε αυτιά καμπουροφάλαινας: Στοιχεία και συνέπειες. The Journal of the Acoustic Society of America. https://doi.org/10.1121/1.407688