Όταν σκέφτεστε την οικογένεια των τρωκτικών, πιθανότατα φαντάζεστε πολύ μικρά ζώα, όπως χάμστερ και ποντίκια. Ωστόσο, αυτή η οικογένεια αποτελείται επίσης από δείγματα που έχουν μέγεθος περίπου τρία πόδια! Σήμερα, θα δούμε τα μεγαλύτερα τρωκτικά του ζωικού βασιλείου.
Το χάμστερ, ο σκίουρος και ο γερβίλος είναι αρκετά γνωστά, αλλά και πολύ μικρά. Γνωρίζατε όμως ότι υπάρχουν και πολύ μεγάλα είδη τρωκτικών; Αν και δεν μοιάζουν μεταξύ τους, έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά που αξίζει να σημειωθούν. Θα σας πούμε περισσότερα για τα μεγαλύτερα τρωκτικά στο ζωικό βασίλειο στο παρακάτω άρθρο.
Ποια είναι τα μεγαλύτερα είδη τρωκτικών;
Η οικογένεια Ροντέντια είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι νομίζετε και όλοι μοιράζονται ένα χαρακτηριστικό. Δηλαδή, όλα έχουν αιχμηρά δόντια κοπής, τα οποία τους επιτρέπουν να ροκανίζουν ξύλο και φρούτα ή ακόμα και να δαγκώνουν όταν κινδυνεύουν. Τα μεγαλύτερα τρωκτικά που υπάρχουν είναι τα ακόλουθα:
1. Η καπιμπάρα
Το capybara – το οποίο εμφανίζεται στην κύρια εικόνα αυτού του άρθρου – είναι το μεγαλύτερο και βαρύτερο είδος τρωκτικών στον κόσμο. Προτιμά τα τροπικά και εύκρατα κλίματα κοντά σε ποτάμια, ρυάκια ή εκβολές ποταμών και ζει κυρίως στην Κεντρική και Νότια Αμερική.
Τα πυκνά καστανά μαλλιά καλύπτουν το στιβαρό σώμα του και ένα μικρό κεφάλι. Μπορεί να ζυγίζει περίπου 110 κιλά και έχει μέγεθος περίπου 4 πόδια. Τα δόντια είναι λευκά και έχει τέσσερις κάτω και τέσσερις άνω κοπτήρες.
Το capybara είναι ένα θηριώδες ζώο που περνά τη μέρα στη λάσπη ή στο νερό για να ξεφύγει από τη ζέστη. Στη συνέχεια, όταν έρθει η ώρα του ύπνου, διαλέγει οποιοδήποτε μέρος ανάμεσα στη βλάστηση, αφού δεν χτίζει λαγούμια. Τρέφεται με βότανα, υδρόβια φυτά, φρούτα και ζαχαροκάλαμο.
2. Ο κάστορας
Αυτό το ημιυδρόβιο θηλαστικό είναι εγγενές στην Ευρασία και τη Βόρεια Αμερική. Ωστόσο, Οι άνθρωποι το έχουν εισαγάγει επίσης στο νότιο ημισφαίριο, όπου έχει γίνει ένα εισβολικό παράσιτο. Προτιμά υγρούς βιότοπους με καλή ποσότητα δέντρων, που χρησιμεύουν και ως καταφύγιο και ως τροφή.
Τα τέσσερα κοπτικά δόντια του κάστορα είναι αιχμηρά, δυνατά και πορτοκαλί χρώματος. Με αυτά τα δόντια, είναι ικανό να κόψει ένα κομμάτι ξύλο 12 ιντσών σε 15 λεπτά.
3. Κοινός χοιρινός
Ο σκαντζόχοιρος είναι άλλο ένα από τα μεγαλύτερα τρωκτικά στον κόσμο και ζει σε θερμές περιοχές της Αφρικής και της νότιας Ευρώπης. Οι μακριές ασπρόμαυρες ράβδους που καλύπτουν το σώμα του αποτελούν το κύριο χαρακτηριστικό του. Το ζώο χρησιμοποιεί αυτές τις ράβδους ως αμυντικό μηχανισμό όταν αισθάνεται ότι βρίσκεται σε κίνδυνο.
Ο χοιρινός είναι μεσαίου μεγέθους – περίπου 3 πόδια μήκος και ζυγίζει περίπου 33 κιλά.
Αυτό το τρωκτικό είναι ένα πολύ ήσυχο, συγκρατημένο ζώο που δεν αμύνεται παρά μόνο όταν είναι απαραίτητο. Έχει επίσης μοναχικές συνήθειες ή σχηματίζει μικρές οικογενειακές ομάδες. Κρύβει σε λαγούμια που σκάβει μόνο του και βγαίνει τη νύχτα, εκμεταλλευόμενος την καλά ανεπτυγμένη όσφρησή του.
4. Η Παταγονική Μάρα
Αυτό το ζώο είναι επίσης γνωστό ως σπηλαιότης της Παταγονίας, λαγός Παταγονίας ή λαγός – αν και στην πραγματικότητα δεν είναι λαγός. Μάλλον, είναι ένα από τα μεγαλύτερα τρωκτικά στον κόσμο, με βάρος έως και 36 κιλά. Είναι ένα ενδημικό ζώο της Αργεντινής, που ζει σε στέπες, ερήμους και πεδιάδες.
Έχει μακριά, δυνατά πόδια που του επιτρέπουν να τρέχει με μεγάλη ταχύτητα όταν τον κυνηγούν. Η μάρα είναι ημερήσια και φυτοφάγα. Επιπλέον, είναι μονογαμικό (κάτι σπάνιο στα τρωκτικά) και κάθε ζευγάρι έχει μια έκταση περίπου 40 εκταρίων. Κάθε χρόνο το θηλυκό γεννά έξι μικρά σε αυτοδημιούργητα υπόγεια λαγούμια.
5. Το coypu
Γνωστό και ως nutria, μοιάζει πολύ με τον κάστορα. Αυτό το θηλαστικό ζει στη νότια Νότια Αμερική, ακριβώς σε υγροτόπους, λίμνες και ρυάκια.
Αρκετά μεγάλο – με βάρος περίπου 22 κιλά και μέτρο 2 πόδια – έχει σκούρο καφέ παλτό, γκριζωπό ρύγχος και μακριά ανοιχτόχρωμα μουστάκια. Τα δόντια των κοπτών – δύο πάνω και δύο κάτω – είναι πορτοκαλί. Επιπλέον, έχει μια μακριά, φολιδωτή ουρά που του επιτρέπει να κολυμπάει χωρίς προβλήματα.
Τα Coypus αναπαράγονται ετησίως μόλις φτάσουν στο πρώτο έτος της ζωής τους. Η κύηση διαρκεί 19 εβδομάδες και κάθε γέννα έχει περίπου έξι απογόνους. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το θηλυκό μπορεί να θηλάζει τα κουτάβια του ενώ αυτά κολυμπούν, αφού τα στήθη βρίσκονται στα πλάγια της κοιλιάς του.
Μπορεί να σας ενδιαφέρει…
Όλες οι αναφερόμενες πηγές εξετάστηκαν διεξοδικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, το νόμισμα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου κρίθηκε αξιόπιστη και ακαδημαϊκής ή επιστημονικής ακρίβειας.
- Arteaga, MC, & Jorgenson, JP (2007). Hábitos de desplazamiento y dieta del capibara (Hydrochoerus hydrochaeris) en la Amazonia colombiana. Mastozoología neotropical14(1), 11-17. http://www.scielo.org.ar/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0327-93832007000100002
- Bruno, Ε., & Riccardi, C. (1995). Η δίαιτα του λοφιοφόρου χοιροειδούς Hystrix cristata Λ., 1758 σε μια μεσογειακή αγροτική περιοχή. The European Zoological Journal84(1), 261-165.
https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/24750263.2017.1329358 - Felix, G., Almeida, T., Piovezan, U., García, R., Lima, K., Naas, I., Salzado, D., Pilleco, M., Belloni, M. (2014). Συμπεριφορά διατροφής και ζημιές στις καλλιέργειες που προκαλούνται από τα καπιμπάρα (Hydrochoerus hydrochaeris) σε αγροτικό τοπίο. Brazilian Journal of Biology74(4). https://www.scielo.br/j/bjb/a/pVVFr7WbbSntmF8zDCFhZVD/abstract/?lang=en
- Frens, K. (2009). Hydrochoerus hydrochaeris. Ιστός για την ποικιλομορφία των ζώων. Consultado el 11 de Febrero de 2023. https://animaldiversity.org/accounts/Hydrochoerus_hydrochaeris/
- Holden, J. (2009). Ίνα καστορ. Ιστός για την ποικιλομορφία των ζώων. Consultado el 11 de Febrero de 2023. https://animaldiversity.org/accounts/Castor_fiber/
- Lizarralde, M., Escobar, J., Deferrari, G., & Fasanella, M. (2008). El castor austral. Έρευνα και αξιοπιστία. https://www.researchgate.net/publication/275353167_El_castor_austral
- Macdonal, G. (2013). Cuniculus paca. Ιστός για την ποικιλομορφία των ζώων. Consultado el 11 de Febrero de 2023. https://animaldiversity.org/accounts/Cuniculus_paca/
- Machoy-Mokrzyńska, A., Kupnicka, P., Barczak, K., Korbecki, J., Gutowska, I., Sobolewska, E., Chlubek, D., Baranowska-Bosiacka, I. (2022). Κατανομή στοιχείων στο Beaver (Ίνα καστορ) Το σμάλτο των δοντιών ως σημάδι περιβαλλοντικής προσαρμογής: ο ειδικός ρόλος του Fe, του Co, του Mg και των Φθοριδίων (F−). Έρευνα βιολογικών ιχνοστοιχείων201, 728–738. https://link.springer.com/article/10.1007/s12011-022-03186-7#citeas
- Martínez-Ceceñas, Yuriana, Naranjo, Eduardo J., Hénaut, Yann, & Carrillo-Reyes, Arturo. (2018). Ecología alimentaria del tepezcuintle (Cuniculus paca) en áreas conservadas y transformadas de la Selva Lacandona, Chiapas, México. Revista mexicana de biodiversidad89(2), 507-515. https://revista.ib.unam.mx/index.php/bio/article/view/2127
- McPhee, M. (2003). Hystrix cristata. Ιστός για την ποικιλομορφία των ζώων. Συμβουλευτείτε την 12η Φεβρουαρίου 2023. https://animaldiversity.org/accounts/Hystrix_cristata/
- Moreira, J., Ferraz, K., Herrera, E., & Macdonald, D. (2012). Capybara. Βιολογία, χρήση και διατήρηση ενός εξαιρετικού νεοτροπικού είδους. Εκδοτικό Springer. https://rousfoundation.com/wp-content/uploads/2016/06/Taxonomy_natural_history_and_distributio.pdf
- Μόσχα, Μ. (2011). Dolichotis patagonum. Ιστός για την ποικιλομορφία των ζώων. Consultado el 11 de Febrero de 2023. https://animaldiversity.org/accounts/Dolichotis_patagonum/
- Pineda, A. (2020). Una revisión acerca de Chigüiros (Hydrochoerus hydrochaeris y H. isthmius), como especies de interés para la cría y el comercio. [Tesis de grado, Universidad de los Andes]. https://repositorio.uniandes.edu.co/bitstream/handle/1992/49275/u834093.pdf?sequence=1&isAllowed=y
https://repositorio.uniandes.edu.co/handle/1992/49275?show=full - Roach, N. (2017). Dinomys branickii. The IUCN Red List of Threatened Species 2017: e.T6608A22199194. https://www.iucnredlist.org/species/6608/22199194
- Roldan, V. (2012). Patrones de distribución espacial de la mara (Dolichotis patagonum) a distintas escalas. [Tesis de doctorado, Universidad Nacional del Sur]. https://repositoriodigital.uns.edu.ar/handle/123456789/2296
- Torres, J., Rios, S., Sánchez, J., de la Sancha, NU, & Teta, PV (2017). Rodentia: los roedores. En: Saldivar, S., Rojas, V., Gimenez, D. (Επιμ.), Libro rojo de los mamíferos del Paraguay: especies amenazadas de extinción, (σελ. 8-20). Εκδοτική Δημιουργία. https://ri.conicet.gov.ar/handle/11336/133132