Οι σκορπιοί αισθάνονται τη λεία τους μέσω των ευαίσθητων τριχών που βρίσκονται στα πόδια τους. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να ανιχνεύουν κραδασμούς και να κινούνται εύκολα τη νύχτα.
Οι σκορπιοί είναι μερικά από τα παλαιότερα δηλητηριώδη ζώα. Οι πρόγονοι αυτών των ασπόνδυλων κατοικούσαν στη Γη για 350 εκατομμύρια χρόνια και τώρα έχουν δημιουργήσει περισσότερα από 2.500 είδη. Συγκεκριμένα, ο παλαιστινιακός κίτρινος σκορπιός (Leiurus quinquestriatus) είναι ένα από τα πιο δηλητηριώδη στον κόσμο.
Οι σκορπιοί έχουν ειδικευτεί στο κυνήγι εντόμων και άλλων μικρών ζωντανών όντων, αλλά μερικοί από αυτούς τολμούν να αντιμετωπίσουν και σπονδυλωτά. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτό το θέμα, συνεχίστε να διαβάζετε.
Οι σκορπιοί και το δηλητήριό τους
Μπορεί να φαίνεται περίεργο με την πρώτη ματιά, αλλά στην πραγματικότητα αυτού του είδους τα ζώα σχετίζονται περισσότερο με τις αράχνες παρά με οποιοδήποτε έντομο. Με άλλα λόγια, και οι δύο κοινές αράχνες όπως οι ταραντούλες και οι σκορπιοί είναι αραχνοειδείς. Συγκεκριμένα, οι σκορπιοί προτιμούν τροπικά περιβάλλοντα και καταλαμβάνουν ενδιαιτήματα όπως δάση, σαβάνες και ερήμους.
Οι σκορπιοί μπορούν να βρεθούν σχεδόν οπουδήποτε στον κόσμο. Ωστόσο, είναι πιο κοινά σε άνυδρα οικοσυστήματα ή σε ζούγκλα παρά σε περιοχές κοντά στους πόλους. Αυτά τα ζώα πάνε για κυνήγι τη νύχτα και τρέφονται με άλλα έντομα, σαύρες ή τρωκτικά. Οι κύριοι φυσικοί εχθροί του είναι τα πουλιά.
Στον κόσμο καταγράφονται ετησίως σχεδόν 1.200.000 ατυχήματα με τσίμπημα σκορπιού, όπως αναφέρει η Κλινική Mayo. Ωστόσο, μόνο 30 από τα 1.500 τοξικά είδη αυτής της ομάδας μπορεί να είναι θανατηφόρα για τον άνθρωπο.
Το δηλητήριο που εγχέουν αυτά τα αραχνοειδή μπορεί να περιέχει ορισμένα νευροτοξικά συστατικά, που τους επιτρέπει να παραλύσουν το θύμα τους. Επιπλέον, πολλές από αυτές τις τοξίνες έχουν ιατρική σημασία, επειδή επηρεάζουν το καρδιαγγειακό και πνευμονικό σύστημα του ανθρώπινου σώματος. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μοιραίο αποτέλεσμα.
Ο κίτρινος παλαιστινιακός σκορπιός
Αυτό το ασπόνδυλο προέρχεται από την έρημο Σαχάρα, αλλά έχει καταφέρει να μετακομίσει στην περιοχή της Μεσογείου. Είναι ένα αρκετά μακρύ αραχνοειδές, όπως κι αυτό μπορεί να φτάσει τα 110 χιλιοστά σε μήκος. Επιπλέον, ζει κάτω από βράχους ή κανάλια που σκάβει μόνο του σε ερημικές περιοχές.
Σωματικά μιλώντας, αυτός ο σκορπιός είναι κίτρινος, με οριζόντιες γκρι ρίγες σε όλο το σώμα. Στην ουρά του μπορείτε να δείτε ένα σκοτεινό μέρος που έρχεται σε αντίθεση με τον υπόλοιπο οργανισμό. Αυτή η δυνατότητα μπορεί να βοηθήσει στην αναγνώριση, αλλά δεν είναι 100% αξιόπιστη λειτουργία.
Επικίνδυνη διανομή
Αυτό το είδος περιορίζεται στο Σουδάν και την Αίγυπτο. Ακόμα κι έτσι, παρόμοια ζώα έχουν βρεθεί σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Αφρικής. Αυτές οι θεάσεις πιστευόταν παλαιότερα ότι αντιστοιχούν στον παλαιστινιακό κίτρινο σκορπιό, ωστόσο οι επιστήμονες έχουν ταξινομήσει αυτές τις αναφορές σε 12 διαφορετικούς πληθυσμούς.
Υπάρχουν ακόμα αρκετές ερωτήσεις σχετικά με αυτόν τον σκορπιό, αλλά αυτό που είναι εμφανές είναι ότι συνεχίζει να μετακινείται σε άλλες περιοχές. Έχουν αναφερθεί ακόμη και περιπτώσεις όπου βρέθηκαν δείγματα να ζουν μέσα σε σπίτια, κάτι που ήταν σπάνιο πριν.
Χορός σκορπιών
Για την αναπαραγωγή τους, αυτά τα ζώα συμπεριφέρονται με τον πιο ρομαντικό δυνατό τρόπο. Παίρνουν τον σύντροφό τους από τη λαβίδα και αρχίστε να χορεύετε, σαν να ήταν α βάλς . Εάν το θηλυκό αποδεχτεί την ερωτοτροπία, το αρσενικό παράγει μια κάψουλα με το σπέρμα του μέσα και τη ζευγαρώνει.
Κατά μέσο όρο, η κύηση των νέων γίνεται σε 158 ημέρες και το θηλυκό γεννά πάνω από 60 μικρούς σκορπιούς. Πολλά από αυτά θα πεθάνουν τις πρώτες μέρες της ζωής τους, λόγω του χαρακτηριστικού ενδοειδικού κανιβαλισμού στα αραχνοειδή.
Ένα γρήγορο και θανατηφόρο δηλητήριο
Δυστυχώς, ο κίνδυνος ενός σκορπιού δεν μπορεί να μετρηθεί από το χρώμα του. Αυτό το ζώο, εκτός από το ότι έχει ένα από τα πιο επικίνδυνα δηλητήρια στον κόσμο, έχει επίσης το ρεκόρ του να είναι ένας από τους πιο γρήγορους στο δάγκωμα. Είναι ικανό να κινείται με σχεδόν 130 εκατοστά το δευτερόλεπτο, αρκετά γρήγορα σε σύγκριση με άλλους σκορπιούς.
Το δηλητήριο αυτού του είδους είναι ικανό να προκαλέσει βλάβες στο καρδιαγγειακό και αναπνευστικό σύστημα, όπως αναφέρεται στο επαγγελματικό περιοδικό Toxicon. Εξαιτίας αυτού, αυτός ο σκορπιός είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για τα μικρά παιδιά και τα βρέφη, καθώς οι τοξίνες επηρεάζουν περισσότερο τα άτομα ελαφρύτερα.
Αν και μπορεί να είναι επικίνδυνο, το δηλητήριο ανοίγει επίσης την ευκαιρία να χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο για άλλες ασθένειες. Οι ιδιότητες αυτών των τοξινών είναι ακόμα υπό μελέτη, αλλά πιστεύεται ότι αυτές ορισμένων ειδών θα μπορούσε πράγματι να συρρικνώσει τους όγκους σε ασθενείς με καρκίνο, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες.
Δεν είναι όλα άσχημα όταν πρόκειται για δηλητήρια.
Αυτό που, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται επικίνδυνο δεν είναι πάντα κακό για την ανθρωπότητα. Αντίθετα, τα δηλητήρια που υπάρχουν σε ορισμένα έμβια όντα μας δίνουν την ευκαιρία να δούμε νέες χρήσεις που ωφελούν την υγεία μας. Στο τέλος, πρέπει να θυμόμαστε ότι συνυπάρχουμε με πολλά είδη και πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί τους, όχι να τα εξαφανίζουμε.
Μπορεί να σας ενδιαφέρει…
Όλες οι αναφερόμενες πηγές εξετάστηκαν διεξοδικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, το νόμισμα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου κρίθηκε αξιόπιστη και ακαδημαϊκής ή επιστημονικής ακρίβειας.
- De Roodt, AR (2015). Veneno de escorpiones (alacranes) y envenenamiento. Acta bioquímica clínica latinoamericana, 49(1), 55-71.
- Córdoba, MMS, & Patiño, RO (2000). Los escorpiones: aspectos ecológicos, biológicos y toxinológicos. Medunab, 3(7), 17-23.
- Sarhan, M., Badry, A., Younes, M., & Saleh, M. (2020). Γενετική ποικιλομορφία στους πληθυσμούς Leiurus quinquestriatus (Scorpiones: Buthidae) στην Αίγυπτο όπως προκύπτει από την ανάλυση αλληλουχίας mDNA 16S. Η ζωολογία στη Μέση Ανατολή, 66(3), 269-276.
- Ross, LK. (2009). Σημειώσεις για τις περιόδους κύησης και το μέγεθος της γέννας στον σκορπιό arenicolous buthid Leiurus quinquestriatus (Ehrenberg, 1828) (Scorpiones: Buthidae). Περιοδικό Δηλητηριωδών Ζώων και Τοξινών συμπεριλαμβανομένων των Τροπικών Ασθενειών, 15(2), 347-352. https://doi.org/10.1590/S1678-91992009000200015
- Mohamed AA Omran & Alistair McVean (2000) ΕΝΔΟΕΙΔΙΚΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟΝ ΣΚΟΡΠΙΟΝ LEIURUS QUINQUESTRIATUS ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΛΛΕΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ (ΕΡΗΜΟΙ ΣΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΣΟΥΑΝ), Journal of Toxicology: Toxin Reviews, 19:3-4, 247-264, DOI: 10.1081/TXR-100102322
- Al-Shanawani, AR, Fatani, AJ και El-Sayed, FH. (2005). Οι επιδράσεις ενός αναστολέα διαύλων νατρίου και ασβεστίου στη θνησιμότητα ποντικών στα οποία έγινε ένεση με το δηλητήριο του κίτρινου σκορπιού (Leiurus quinquestriatus). Περιοδικό Δηλητηριωδών Ζώων και Τοξινών συμπεριλαμβανομένων των Τροπικών Ασθενειών, 11(2), 175-197. https://doi.org/10.1590/S1678-91992005000200008
- Coelho, P., Kaliontzopoulou, A., Rasko, M., & van der Meijden, A. (2017). Μια «εντυπωσιακή» σχέση: αμυντική συμπεριφορά του σκορπιού και η σχέση του με τη μορφολογία και την απόδοση. Λειτουργική Οικολογία, 31(7), 1390-1404.
- PERETTI, AV, ACOSTA, LE, & BENTON, TG (1999). Σεξουαλικός κανιβαλισμός σε σκορπιούς: γεγονός ή φαντασία;. Biological Journal of the Linnean Society, 68(4), 485-496.
- Habib, TN, Hassan, HA, Ali, FM, & Mahrous, NS (2019). Αξιολόγηση αντικαρκινικού δυναμικού του δηλητηρίου του σκορπιού Leiurus quinquestriatus έναντι των κυτταρικών σειρών του καρκίνου του προστάτη (PC3). Journal of Environmental Studies [JES], 197-13.
- Goyffon, M. (2002). Σκορπιός τσιμπάει στην υποσαχάρια Αφρική. Bulletin de la Societe de pathologie exotique (1990), 95(3), 191-193.
- D’Suze, G., Rosales, A., Salazar, V., & Sevcik, C. (2010). Τα αποπτογόνα πεπτίδια από το Tityus διαφωνούν με το δηλητήριο του σκορπιού που δρα ενάντια στην κυτταρική σειρά του καρκίνου του μαστού SKBR3. Toxicon, 56(8), 1497-1505.