Ο Κοινός Φρύνος Μαίας

Ο μικρός κοινός φρύνος μαίας (Alytes obstetricans) δεν έχει μια τυπική εμφάνιση που μοιάζει με φρύνο, καθώς είναι ένα μικρό αμφίβιο με κονδυλώδες δέρμα και εύρωστο σώμα.

Αυτά τα αμφίβια διακρίνονται από το σώμα τους καλυμμένο με κόκκινα κονδυλώματα. Η χρώση τους ποικίλλει πολύ, από ωχρούς έως καφέ τόνους. Έχουν επίσης κηλίδες στο λαιμό και στο στήθος τους που μπορεί να έχουν πολλά χρώματα, όπως μαύρο, καφέ, λαδί, πράσινο ή γκρι.

Τα αρσενικά είναι ελαφρώς μικρότερα (42 χιλιοστά σε μήκος) από τα θηλυκά, τα οποία στην ενήλικη ζωή φτάνουν περίπου τα 55 χιλιοστά (2 ίντσες). Εξάλλου, έχουν κάθετες κόρες σε σχήμα σχισμής στα μεγάλα μάτια τους.

Εξάπλωση και ενδιαίτημα του κοινού φρύνου μαίας

Αυτό το ζώο μπορεί να βρεθεί σε οκτώ ευρωπαϊκές χώρες: Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Γερμανία και Ελβετία, και έχει εισαχθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μέχρι σήμερα έχουν αναφερθεί τρία ευρωπαϊκά υποείδη.

Έτσι, αυτό το είδος ζει από την ακτή, στην Αστούρια και τη Χώρα των Βάσκων στην Ισπανία, για παράδειγμα, έως 2.400 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στα Πυρηναία. Στην Κεντρική Ευρώπη, οι περισσότεροι πληθυσμοί ζουν σε υψόμετρα μεταξύ 200 και 700 μέτρων (650-2300 πόδια) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σπάνια κάτω από 200 μέτρα.

η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Ο κοινός φρύνος μαίας προτιμά τη ζωή στη στεριά, καθώς ζει στο νερό μόνο όταν είναι γυρίνος. Αυτά τα μικρά αμφίβια συχνά κρύβονται σε τρύπες ή κάτω από κορμούς για να μην στεγνώσει το δέρμα τους. Εάν ένα άτομο δεν μπορεί να βρει καταφύγιο, σκάβει το δικό του λαγούμι.

Ο κοινός φρύνος μαίας συνήθως βγαίνει από το λαγούμι του το σούρουπο και κατά τη διάρκεια της βροχόπτωσης για να ψάξει για έντομα και αρθρόποδα. Οι ενήλικες μπορεί να αδρανοποιούν υπόγεια για να προστατευτούν από τον παγετό κατά τους χειμερινούς μήνες.

Αναπαραγωγική συμπεριφορά

Κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου, τα αρσενικά κάνουν τις κλήσεις ερωτοτροπίας τους κάθε βράδυ για αρκετές ώρες. Περιστασιακά, μπορείτε να ακούσετε τα αρσενικά να καλούν από τα λαγούμια τους κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Αναφέρθηκε ότι οι γυναίκες τείνουν να προτιμούν τα αρσενικά που τηλεφωνούν πιο συχνά. Εκτός, τα θηλυκά δίνουν μια κλήση στο αρσενικό της επιλογής τους, το οποίο είναι σπάνιο μεταξύ άλλων ανουρανών. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των αρσενικών κατά την περίοδο αναπαραγωγής είναι αυστηρά φωνητικός, καθώς δεν έχει παρατηρηθεί άμεση επιθετικότητα μεταξύ των ατόμων.

Η υποδειγματική πατρότητα του κοινού φρύνου μαίας

Η περίοδος ζευγαρώματος ποικίλλει από τα τέλη Μαρτίου έως τις αρχές Αυγούστου. Τα θηλυκά μπορούν να γεννήσουν έως και τέσσερις συμπλέκτες αυγών ανά αναπαραγωγική περίοδο.

Αυτά τα αμφίβια είναι γνωστά για τους γονεϊκή συμπεριφορά. Τα αρσενικά προσαρτούν τις σειρές αυγών του θηλυκού στο σώμα τους. Στη συνέχεια τα μεταφέρουν στο πίσω μέρος των ποδιών τους μέχρι να εκκολαφθούν. Σε αυτό το σημείο, τα αρσενικά απελευθερώνουν τους γυρίνους στο νερό.

Κατά τη μεταφορά των αυγών, ο κοινός φρύνος μαίας μπορεί να τα κρατήσει προσωρινά μακριά από το νερό όπου διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο να φαγωθούν. Τα αρσενικά μπορούν να μεταφέρουν περίπου 150 αυγά γύρω από τους αστραγάλους τους κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου, δηλαδή περίπου τρεις συμπλέκτες.

Τα αρσενικά διατηρούν τα αυγά τους υγρά επιλέγοντας ένα κατάλληλο μέρος και περιστασιακά κάνοντας μια βουτιά. Μετά από τρεις έως έξι εβδομάδες, τα αυγά εκκολάπτονται και το αρσενικό εναποθέτει τους γυρίνους σε ένα μικρό σώμα νερού. Όταν εκκολάπτονται, οι προνύμφες έχουν μήκος περίπου 15 χιλιοστά και μετά από ένα χρόνο ζωής περνούν από τη μεταμόρφωση.

Λεηλασία

Όταν απειλείται, η κοινή μαία φρύνει εκκρίνουν μια ισχυρή δύσοσμη τοξίνη από τα κονδυλώματα στην πλάτη τους, για να αμυνθούν από τα αρπακτικά. Αυτή η τοξίνη είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και μπορεί να είναι θανατηφόρα.

Έτσι, μέσα σε λίγες ώρες, η τοξίνη μπορεί να σκοτώσει ένα φίδι. Οι γυρίνοι δεν μπορούν να παράγουν αυτή την τοξίνη και είναι ευάλωτοι στα αρπακτικά κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής τους.

Απειλές για τη διατήρηση του κοινού φρύνου μαίας

Η απώλεια οικοτόπων είναι ο κύριος παράγοντας στην παρακμή αυτού του είδους. Επιπρόσθετα, άλλες αλλαγές που επηρεάζουν τις μικροκλιματικές συνθήκες (π.χ. αποστράγγιση προσωρινών υδάτινων σωμάτων) έχουν αρνητικό αντίκτυπο.

Επιπλέον, ένας άλλος πιθανός λόγος για την παρακμή αυτών των αμφιβίων είναι η αύξηση των αρπακτικών (φυσικών ή εισαγόμενων) και η μετάδοση ασθενειών. Ωστόσο, ειδικοί στη συμπεριφορά των ζώων ανέφεραν ότι ο κοινός φρύνος μαίας μπορεί να καταλάβει ενδιαιτήματα που έχουν τροποποιηθεί από τον άνθρωποόπως γεωργική γη και αστικές περιοχές.

Μπορεί να σας ενδιαφέρει…