8 Θηλαστικά υπό εξαφάνιση

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους ο αριθμός των εξαφανισμένων ζώων αυξάνεται από μέρα σε μέρα. Μεταξύ των διαφόρων ζωικών ειδών, Το 36% των θηλαστικών κινδυνεύει με εξαφάνιση λόγω εμπορίας ειδών, λαθροθηρίας ή κατακερματισμού των οικοσυστημάτων τους. Τα υπόλοιπα βιολογικά taxa δεν ακολουθούν πολύ καλύτερο ρυθμό. Μάθετε για 8 θηλαστικά που απειλούνται με εξαφάνιση στο σημερινό άρθρο.

Βρισκόμαστε σε μια πολύ ανησυχητική περίοδο της ιστορίας όσον αφορά την απώλεια της διαφορετικότητας. Αρκετοί επιστήμονες έχουν ονομάσει αυτό το στάδιο το Μαζική εξαφάνιση του Ολόκαινου, καθώς η απώλεια ειδών είναι 100 έως 1000 φορές ταχύτερη από την αναμενόμενη. Εδώ είναι η λίστα μας με μερικά από αυτά τα απειλούμενα θηλαστικά.

1. Μαύρος ρινόκερος (Diceros bicornis)

Αυτό το ζώο κατάγεται από τις αφρικανικές σαβάνες και έχει ιστορικά απειληθεί από λαθροκυνηγούς, οι οποίοι κυνηγούν τα κέρατά του. Παρά το γεγονός ότι είναι προστατευόμενο είδος, το 2020 είχαν απομείνει μόνο 3.142 δείγματα σε όλο τον κόσμο και η κατάσταση διατήρησής του σύμφωνα με Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης – Η IUCN για το ακρωνύμιό της στα αγγλικά – είναι «Κρίσιμος κίνδυνος (CR)“.

Ο μαύρος ρινόκερος είναι εξαιρετικά μεγάλος με έντονο σκούρο γκρι χρώμα. Η διατροφή του βασίζεται σε θάμνους και μικρά δέντρα, που τα ενήλικα δείγματα μπορούν να φτάσουν χωρίς καμία προσπάθεια. Αυτό το είδος διαφέρει από τον λευκό ρινόκερο στο χρώμα του και στο στόμα του, καθώς το στόμα του μαύρου ρινόκερου μοιάζει περισσότερο με ράμφος, ιδανικό για τον τύπο της διατροφής του.

2. Τίγρης της Σουμάτρας (Panthera tigris sumatrae)

Ένα άλλο ζώο στη λίστα μας με τα απειλούμενα θηλαστικά είναι η τίγρη της Σουμάντρας, μια μεγάλη γάτα που από το 2008 βρίσκεται σε κατάσταση «Κρισίμου Κινδυνεύοντος». Αιτία της πληθυσμιακής της μείωσης είναι η λαθροθηρία για το εμπόριο των δερμάτων της και τον κατακερματισμό του φυσικού του οικοτόπου, μια κατάσταση που αναγκάζει αυτό το αιλουροειδές να περιοριστεί σε περιορισμένες περιοχές.

Φυσικά, μπορούμε να δούμε ότι η γούνα τους είναι πιο σκούρα από άλλα είδη τίγρης. Έχει επίσης περισσότερες γραμμές αστεριών και θεωρείται η μικρότερη από τις τίγρεις, καθώς το μήκος της δεν υπερβαίνει τα 2,5 μέτρα (8,2 πόδια).. Ανάμεσα στις δεξιότητές τους είναι το κυνήγι και η ικανότητά τους να κολυμπούν στα μικρά ποτάμια και τις λίμνες του νησιού Σουμάντρα στην Ινδονησία, το φυσικό τους περιβάλλον.

3. Παγκολίνοι

Οι παγκολίνοι είναι ένα γένος θηλαστικών όπου δύο από τα τέσσερα είδη του βρίσκονται επί του παρόντος σε κρίσιμο κίνδυνο εξαφάνισης. Αυτό το μικρό ζώο συνδέεται με τον αρμαδίλο για την ικανότητά του να τυλίγεται γύρω από το σώμα του για να προστατεύεται από τα αρπακτικά στην Αφρική και την Ασία, τους βιότοπους όπου έχει περιορίσει τη ζωή του.

Ο παγκολίνος είναι ένα εντομοφάγο θηλαστικό που δεν ενέχει κανέναν κίνδυνο για τον άνθρωπο. Ωστόσο, είναι το ζώο με τη μεγαλύτερη εμπορία παγκοσμίως, επειδή το κρέας του εκτιμάται ιδιαίτερα στην ασιατική αγορά και τα λέπια του χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση παθήσεων – όπως η αρθρίτιδα ή το άσθμα – στην παραδοσιακή ιατρική.

4. Γορίλλας του βουνού (Gorilla beringei beringei)

Οι γορίλες είναι ένα άλλο θηλαστικό που απειλείται, σε αυτήν την περίπτωση από αποψίλωση των δασών, λαθροθηρία και ανθρώπινη ασθένεια. Ο γορίλας της δυτικής πεδιάδας και ο γορίλας του βουνού είναι δύο από τα τέσσερα υποείδη γορίλων που απειλούνται περισσότερο. Το 2018, είχαν απομείνει μόνο 600 δείγματα αυτού του είδους και, σύμφωνα με IUCN, Η κατάστασή του βρίσκεται σε «κινδυνεύει».

Οι ορεινοί γορίλες προστατεύονται σε διαφορετικά καταφύγια στην κεντρική Αφρική και Η κοινωνική τους οργάνωση είναι μόνο μια από τις πιο περίεργες πτυχές τους. Οι ειδικοί έχουν παρατηρήσει ότι ένα μόνο αρσενικό μπορεί να ζήσει με πολλά θηλυκά, αν και συνήθως υπάρχουν περισσότερα αρσενικά στην ίδια κοινότητα.

5. Πυγμαίος ιπποπόταμος (Choeropsis liberiensis)

Αυτό το είδος ιπποπόταμου είναι ενδημικό της Αφρικής και συγκεκριμένα της Λιβερίας, της Νιγηρίας και της Ακτής του Ελεφαντοστού, όπου αφθονούν τα έλη. Είναι ένα ημιυδρόβιο θηλαστικό που, σε αντίθεση με τον κοινό ιπποπόταμο, προτιμά να ζει μόνος ή σε ζευγάρια. Και οι δύο πηγαίνουν στα κοντινά δάση τη νύχτα για να τραφούν, γιατί την ημέρα παραμένουν στο νερό για να ρυθμίσουν τη θερμοκρασία τους.

Περισσότερα θηλαστικά κινδυνεύουν με εξαφάνιση (στην Ισπανία)

Όπως κάθε άλλη χώρα, Η Ισπανία δεν είναι ξένη για την πιθανή εξαφάνιση διαφόρων ζωικών ειδών. Στην περίπτωση των θηλαστικών, η ρύπανση και το κυνήγι είναι μόνο δύο από τις αιτίες που απειλούν τη ζωή τους. Εξαιτίας αυτού, τα περιβαλλοντικά και τα ζωικά κινήματα έχουν αγωνιστεί ώστε η νομοθεσία να είναι πιο αυστηρή με τα εγκλήματα που απειλούν τη βιολογική διατήρηση.

6. Καφέ αρκούδα (Ursus arctos)

Η καφέ αρκούδα έχει τον βιότοπό της στην Ισπανία – στα Πυρηναία – και στα βουνά της Κανταβρίας. Αν και ορισμένες έρευνες και κρατικές προσπάθειες έχουν καταφέρει να αυξήσουν τον αριθμό τους, επί του παρόντος στα Πυρηναία υπάρχουν μόνο περίπου 50 δείγματα. Ωστόσο, τα προγράμματα ανάκαμψης έχουν μετακινήσει το είδος από το «απειλούμενο» στο «λιγότερο ανησυχητικό» στους καταλόγους.

7. Ιβηρικός λύκος (Canis lupus signatus)

Η διατήρηση του ιβηρικού λύκου είναι ένας διαρκής αγώνας στην Ισπανία. Πριν από αρκετές δεκαετίες, αυτός ο κυνόδοντας είχε παρουσία σε όλη την Ιβηρική Χερσόνησο, ενώ σήμερα υπάρχουν μόνο 2.000 δείγματα βόρεια και νότια του ποταμού Duero. Κατά συνέπεια, οι ειδικοί το κατατάσσουν ως «ευάλωτο» είδος. Δυστυχώς, σε ορισμένες περιοχές εξακολουθούν να κυνηγούνται δείγματα.

8. Ιβηρική λύγκας (Lynx pardinus)

Ο ιβηρικός λύγκας –ένα μοναδικό είδος στον κόσμο– είναι άλλο ένα θηλαστικό που κινδυνεύει με εξαφάνιση λόγω της καταστροφής του ενδιαιτήματος του, των τροχαίων ατυχημάτων, της έλλειψης τροφής και του κυνηγιού. Οι ειδικοί το ταξινομούν ως είδος «σε κίνδυνο εξαφάνισης» και στα ισπανικά εδάφη της Sierra Morena, Doñada και στα βουνά του Τολέδο κινείται ελεύθερα, αν και με μια επισφαλή κατάσταση τροφίμων που συνδέεται στενά με τον πληθυσμό των κουνελιών.

Όπως θα έχετε εκτιμήσει, πολλά θηλαστικά αντιμετωπίζουν σήμερα πιθανή εξαφάνιση. Τα περισσότερα από τα ερεθίσματα αυτών των μειώσεων οφείλονται στους ανθρώπους. Εξαιτίας αυτού, εναπόκειται σε εμάς να αγωνιστούμε για το μέλλον αυτών των ζώων και να βρούμε μια λύση στην κατάσταση, καθιστώντας τους φυσικούς τους βιότοπους ασφαλέστερο μέρος για να ζήσουν.

Μπορεί να σας ενδιαφέρει…