Θα συνεχίσω να σε αγαπώ ακόμα κι όταν με εγκαταλείψεις

Πάντα βλέπαμε ζητήματα εγκατάλειψης κατοικίδιων από την ανθρώπινη σκοπιά: αυτοί που εγκαταλείπουν τα κατοικίδιά τους, χωρίς καμία συνείδηση. αυτούς που τους αγαπούν, γεμάτοι θλίψη και αγανάκτηση. Αλλά σκέφτονται, αν και με εγκαταλείπεις, θα συνεχίσω να σε αγαπώ;

Τι γίνεται από την οπτική γωνία ενός σκύλου; Πώς θα φαίνεται η εγκατάλειψη; Θα σας πούμε μια συγκινητική ιστορία από την οπτική γωνία πρώτου προσώπου ενός κουταβιού, που μπορεί να σας βοηθήσει να την κατανοήσετε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πίστη από αυτή ενός σκύλου.

Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας, παρόλο που με εγκαταλείπετε

Πάντα σηκώνομαι πρώτος σε αυτό το σπίτι, δεν ξέρω καν αν είναι μέρα ακόμα, αλλά δεν θέλω να κοιμηθώ πια. Υπάρχει πολύς καιρός ακόμα μέχρι να σηκωθούν οι γονείς μου… όπα! Η πόρτα ανοίγει και είναι ήδη ντυμένοι! Με βγάζεις ήδη έξω;

Φεύγουν από το δωμάτιό τους με μερικές βαλίτσες – αλλά τι είναι; Θα μετακομίσουμε ξανά; Αυτό είναι δικό μου λουρί! Θα με βγάλουν έξω. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να πηδήξω πιο ψηλά. Και, θέλω να ξέρουν πόσο τους εκτιμώ που με περπατούν. Το να περπατάω με τον μπαμπά μου το πρωί είναι ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν περισσότερο. Μετά, θυμάμαι κάθε μια από τις βόλτες που κάναμε.

Η μαμά βάζει ήδη τις τσάντες στο αυτοκίνητο. πάνε πάλι διακοπές; Δεν θέλω να με αφήσουν σε αυτό το φρικτό κατοικίδιο ξενοδοχείο που δεν μου φέρεται καλά. Θέλω να πάω μαζί τους!

Ο μπαμπάς βοηθάει να βάλουν τις τσάντες και… περίμενε! Με βάζει στο αμάξι! Yaaaay! Πάω διακοπές! Σας ευχαριστώ, αγαπητοί ιδιοκτήτες και φίλοι μου, για την τόση αγάπη. γιατί δεν ήθελα να είναι μακριά μου ούτε στις διακοπές.

Ξαφνικά το αυτοκίνητο σταματά. Καλό και αυτό γιατί ήδη πρέπει να κατουρήσω! βγαίνω έξω και η μαμά με χαϊδεύει και ο μπαμπάς με πετάει α μπάλα. Σκέφτηκαν ακόμη και να παίξουν μαζί μου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Πώς μπορώ να τους ευχαριστήσω για τόση αγάπη;

Τρέχω προς την μπάλα μου με όλη μου τη δύναμη, θέλω να νικήσω το ρεκόρ μου για να είναι περήφανοι για μένα. Στη συνέχεια, γ βάλε το και όταν γυρίζω για να πάω στο αυτοκίνητο… το αυτοκίνητο… πού είναι το αυτοκίνητο; Κοιτάζω απελπισμένα προς όλες τις κατευθύνσεις. Και, τρέχω γεμάτος απόγνωση προσπαθώντας να δω πολύ μακριά. Μαμά, μπαμπά, πού είναι; Λοιπόν… ευχαριστώ που με πήρες να παίξω και για όλη την αγάπη σου.

Η αγάπη μου για σένα είναι πιο δυνατή από τον θάνατο

Κρεμάω το κεφάλι μου χαμηλά, χωρίς να καταλαβαίνω πραγματικά τι συνέβη (ίσως ξέχασαν ότι ήμουν εκεί και θα επιστρέψουν για μένα). Αρχίζω να περπατάω φοβισμένη, δεν υπάρχει κανείς στο δρόμο και τα αυτοκίνητα στροβιλίζονται σαν τρελά. Πού είναι οι γονείς μου; Τους χρειάζομαι!

Φτάνω σύντομα σε μια μικρή πόλη όπου με πλησιάζουν παιδιά, τους αρέσουν τα μαλλιά μου. Μια κυρία μου πετάει ένα κομμάτι φαγητό σαν να είμαι αδέσποτο σκυλί… ή είμαι εγώ; Νιώθω βρώμικο, δεν ξέρω πόση ώρα περπατάω. Εκτιμώ πολύ την κυρία που μου έδωσε κάτι να φάω γιατί λιμοκτονούσα.

Ποιος είναι αυτός ο ντυμένος στα μαύρα που τρέχει προς το μέρος μου; Δεν μου αρέσουν τα παπούτσια του, είναι πολύ μεγάλα. Καλύτερα να τρέξω. Τι μου πέταξαν για να με σταματήσουν να τρέχω; Είναι ένα είδος διχτυού… Ήξερα ότι αυτά τα παπούτσια δεν ήταν αξιόπιστα! Αυτό το αυτοκίνητο είναι τόσο κρύο! Δεν έχει ζεστό και αφράτο κάθισμα για μένα όπως το αυτοκίνητο των γονιών μου. Ίσως ο μαυροφορεμένος να με πάει κοντά τους, ίσως να γνωρίζονται.

Δεν νομίζω ότι οι γονείς μου ήρθαν σε αυτό το μέρος για διακοπές. Είναι άσχημο, είναι γεμάτο κλουβιά και κρύα, γυαλιστερά τραπέζια. Μη με βάζεις σε αυτό το κλουβί! Δεν θα μπορώ να τρέξω, δεν θα μπορώ να πηδήξω, δεν θα μπορώ να φάω. Τι ώρα θα με βγάλουν βόλτα;

Γρήγορα κατάλαβα ότι δεν έφευγα από εδώ, ότι οι γονείς μου δεν επρόκειτο να επιστρέψουν και ότι ο άντρας με τα φρικτά παπούτσια δεν με έβγαζε βόλτα. Μερικές φορές άνθρωποι έρχονται κοντά στο κλουβί μου, με χαϊδεύουν και μου λένε ωραία πράγματα, αλλά δεν με κάνουν χαρούμενο.

Θέλω μόνο να γυρίσω σπίτι… παρόλο που με εγκαταλείπεις

Μια μέρα με βγάζουν από το κλουβί. Ακόμη σκεφτόμουν ότι είχαν βρει τους γονείς μου ή ότι είχαν επιστρέψει για μένα. Αντίθετα, με πήγαν πίσω σε εκείνο το κρύο, γυαλιστερό τραπέζι για να μου κάνουν έναν από αυτούς τους συνήθεις ελέγχους.

Σήμερα έχουν μια βελόνα, είναι πραγματικά μεγάλη, μάλλον δεν πρέπει να αντισταθώ γιατί έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορέσω να ελευθερωθώ. Άλλα σαν κι αυτό θυμάμαι λίγο πόνο που σύντομα πέρασε. πάντα έλεγαν ότι ήταν για το καλό μου. Αλλά αυτό με κάνει πραγματικά να νυστάζω. Θέλω να κοιμηθώ… Θέλω να ξαπλώσω γιατί νιώθω μια ζάλη…

Τώρα τα καταλαβαίνω όλα… Τώρα που τα βλέπω όλα από ψηλά, καταλαβαίνω ότι οι γονείς μου με εγκατέλειψαν, ίσως επειδή ήμουν λίγο μεγάλος. Μπορώ να δω ότι έχουν έναν άλλο νέο φίλο που μου μοιάζει πολύ. Δεν μπορώ να τους κοιτάω με αγανάκτηση. Τους κοιτάζω με πολλή ευγνωμοσύνη και αγάπη γιατί με βοήθησαν να γίνω ένα χαρούμενο σκυλί και, γνωρίζουν κάτι οι αγαπητοί μου γονείς; Αν μπορούσα να επιστρέψω στη γη και να μου δοθεί μια επιλογή, θα τους επέλεγα ξανά. Αν και με εγκαταλείπουν, θα συνεχίσω να τους αγαπώ πάντα. Έτσι είμαι.

Γιατί η αγάπη μου για σένα είναι μεγαλύτερη από το θάνατο. Θα συνεχίσω να σε αγαπώ ακόμα κι όταν με εγκαταλείψεις…