Κοπάδια ελαφιών: Διατροφικές συνήθειες και βιότοποι

Υπάρχουν μερικά ζώα που ζουν μοναχικά και έρχονται μαζί με ένα άλλο μέλος του είδους τους μόνο για φλερτ και ζευγάρωμα. Υπάρχουν άλλοι που ζευγαρώνουν με άλλους για μια ζωή, και υπάρχουν κάποιοι που ζουν σε μεγάλες ομάδες και μεταναστεύουν από μέρος σε μέρος. Τα κοπάδια ελαφιών ανήκουν σε αυτήν την τελευταία ομάδα.

Ελαφριά και ανήκει στην οικογένεια Cervidae. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη που ανήκουν επίσης σε αυτή την ομάδα. Το μεγαλύτερο μέλος είναι η άλκη, με 992 λίβρες, και το μικρότερο είναι το Pudu, με μόλις 22 λίβρες.

Τα ελάφια είναι μεγάλα μηρυκαστικά θηλαστικά με σώματα παρόμοια με αυτά των αλόγων, αλλά είναι ελαφρώς κοντότερα και πιο σωματικά. Έχουν λεπτά πόδια, χωριστές οπλές, μακρύ λαιμό και κέρατα. Ωστόσο, αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με το είδος των ελαφιών και τον βιότοπο στον οποίο ζουν.

Πού ζουν μεγάλα κοπάδια ελαφιών;

Τα ελάφια ζουν σε πολλές περιοχές σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, της Ασίας, της Αμερικής, της Βόρειας Αφρικής και σε αρκετές περιοχές της Αρκτικής. Οι άνθρωποι έχουν επίσης εισαγάγει ελάφια στη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία.

Καθώς τα είδη ελαφιών ζουν σε μια τόσο μεγάλη περιοχή, τα ενδιαιτήματά τους βρίσκονται σε πολύ διαφορετικά οικοσυστήματα. Αυτά μπορεί να κυμαίνονται από τεράστιες πεδιάδες, λιβάδια, δάση και τούνδρα, έως τροπικά δάση βροχής και ορεινά δάση.

Τα άτομα ενός είδους ελαφιού μπορούν να ζήσουν σε αρκετά μεγάλη περιοχή, είτε σε μεγάλες ομάδες, σε μικρότερα κοπάδια ή μόνα τους. Στην πραγματικότητα, αυτή η περιοχή μπορεί να εκτείνεται έως και 25 μίλια. Ελάφια όπως το καριμπού μεταναστεύουν σε μεγάλες αποστάσεις αναζητώντας τροφή καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, ταξιδεύοντας εκατοντάδες μίλια από την τούνδρα σε θερμότερες περιοχές.

Πώς ζουν τα μεγάλα κοπάδια ελαφιών;

Είναι πολύ συνηθισμένο τα αρσενικά ελάφια να ζουν μοναχικά και απομονωμένα. Είναι εδαφικά και κάθε ελάφι θα έχει τον δικό του «χλοοτάπητα». Τα θηλυκά ελάφια ζουν σε μεγάλες ομάδες ή με τα μικρά τους.

Τα αρσενικά ελάφια επισημαίνουν την περιοχή τους χρησιμοποιώντας φερομόνες, είτε αφήνοντας βαθιά ίχνη είτε τρίβοντας το κεφάλι τους στα δέντρα για να τα καλύψουν στη μυρωδιά τους. Τα πόδια και τα κεφάλια του ελαφιού περιέχουν τους αδένες που απελευθερώνουν φερομόνες.

Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής ή της αυλάκωσης, τα ελάφια πολεμούν μεταξύ τους για το δικαίωμα να ζευγαρώσουν με ένα χαρέμι ​​θηλυκών. Ωστόσο, αυτή η συμπεριφορά μπορεί να αλλάξει ανάλογα με το είδος του ελαφιού.

Αυτή η τελετουργική μάχη σημαίνει ότι τα ελάφια δεν χρειάζεται να είναι πραγματικά επιθετικά το ένα προς το άλλο με τα κέρατα τους. Η συμπεριφορά τους, η οποία ακολουθεί πάντα ένα ξεχωριστό μοτίβο, βοηθά τα ελάφι να ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο. Στόχος τους είναι να επιδείξουν τις ατομικές τους ιδιότητες για να εκφοβίσουν τον αντίπαλό τους. Αυτό είναι γνωστό ως αγωνιστική συμπεριφορά.

Με τι τρέφονται τα ελάφια;

Τα ελάφια είναι φυτοφάγα, πράγμα που σημαίνει ότι η διατροφή τους αποτελείται κυρίως από ξυλώδη και ποώδη φυτά. Τα τελευταία είναι συνήθως πιο άφθονα την άνοιξη, ενώ τα ξυλώδη φυτά γίνονται πιο ζωτικά για τη διατροφή ενός ελαφιού κατά την περίοδο του φθινοπώρου και του χειμώνα.

Τα ελάφια στην Ευρώπη τρέφονται κυρίως με πεύκα και, γενικά, με όλα τα κωνοφόρα. Επίσης τρέφονται συχνά με φυλλώδεις θάμνους και χόρτα.

Η ποσότητα των ξυλωδών και ποωδών φυτών στη διατροφή ενός ελαφιού μπορεί να ποικίλλει, ανάλογα με το αν ζουν σε ψυχρό ή ήπιο κλίμα. Τα ελάφια τρώνε επίσης λειχήνες, φύλλα και μίσχους λουλουδιών. Επιπλέον, χρησιμοποιούν τα πόδια τους για να ξεθάψουν ρίζες και κόνδυλους από το έδαφος.

Ανάλογα με την εποχή, τα ελάφια τρέφονται επίσης με άγρια ​​φρούτα, βελανίδια και μανιτάρια. Μερικές φορές εισβάλλουν επίσης σε τοπικές φάρμες, κάτι που από τη μία πλευρά μπορεί να είναι πρόβλημα για τους ντόπιους αγρότες. Από την άλλη πλευρά, είναι επίσης αλήθεια ότι τα αγροκτήματα έχουν, στην πραγματικότητα, εισβολή στο φυσικό περιβάλλον του ελαφιού.

Όπως αναφέρθηκε, τα ελάφια είναι μηρυκαστικά ζώα. Αυτό σημαίνει ότι αναμείνουν το φαγητό που έχουν φάει και μετά το χωνεύουν ξανά. Μασώντας το κουκούτσι, μπορούν να αφομοιώσουν περαιτέρω την τροφή τους για να απορροφήσουν επιπλέον θρεπτικά συστατικά που, διαφορετικά, δεν θα μπορούσαν να λάβουν.

Όπως και άλλα μηρυκαστικά, το πεπτικό σύστημα ενός ελαφιού έχει τέσσερα μέρη: δηλαδή η κοιλιάτο δικτυωτό, το ομάσο και το αβμάσο. Η κοιλιά περιέχει τους μικροοργανισμούς που μπορούν να αφομοιώσουν τη φυτική κυτταρίνη και να δημιουργήσουν προϊόντα που τα ελάφια μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως πηγή ενέργειας.

Μπορεί να σας ενδιαφέρει…