Όταν υπάρχει θέληση, ένα ολόκληρο χωριό μπορεί να ενωθεί για να φροντίσει τα ζώα με τα οποία ζουν.
Εάν δεν ληφθούν έκτακτα μέτρα, πολλά είδη που απειλούνται με εξαφάνιση θα εξαφανιστούν αργά ή γρήγορα. Αυτό πρέπει να σκέφτονταν οι αξιωματούχοι του Δημοτικού Συμβουλίου του Ντούνεντιν όταν αποφάσισαν να κλείσουν έναν ολόκληρο δρόμο για να προστατεύσουν ένα θαλάσσιο λιοντάρι που αναπαράγεται εκεί.
Αν και αυτή η περιοχή της ακτογραμμής της Νέας Ζηλανδίας έχει πολλά θαλάσσια λιοντάρια, κανείς δεν έχει αναπαραχθεί ποτέ πιο μακριά από την παραλία, πόσο μάλλον έπρεπε να διασχίσει έναν δρόμο για να φτάσει στην ακτή. Η απόφαση αυτού του τοπικού συμβουλίου πρέπει να επικροτηθεί αλλά και η αντίδραση των κατοίκων.
Όλα όσα χρειάζονται για την προστασία ενός θαλάσσιου λιονταριού στη Νέα Ζηλανδία
Ένα θηλυκό θαλάσσιο λιοντάρι γέννησε στους θάμνους δίπλα στην 13η τρύπα του α γήπεδο γκολφ στο Dunedin, Νέα Ζηλανδία. Μετά τη δημοσιοποίηση της είδησης, στελέχη του τοπικού Τμήματος Συντήρησης πήγαν στην περιοχή.
Ο Jim Fyfe, ένας δασοφύλακας του τμήματος, είπε ότι όσο οι παίκτες του γκολφ το κρατούν σε απόσταση ασφαλείας και μην προσέχετε να μην χτυπήσετε τις μπάλες τους στο σημείο φωλεοποίησης, η συνύπαρξη δεν πρέπει να είναι πρόβλημα.
Μάλιστα, φέτος αναμένονται περίπου 20 γεννήσεις και, λόγω της έλλειψης φυσικού χώρου, δεν είναι ασυνήθιστο οι γυναίκες να γεννούν στο γήπεδο του γκολφ. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν η μητέρα και το κουτάβι κάνουν τις καθημερινές τους βόλτες στην ακτή. Για να γίνει αυτό, πρέπει να διασχίσουν έναν πολυσύχναστο δρόμο, όπου οι πιθανότητες να τους τραπούν είναι πολύ μεγάλες.
Για αυτόν τον λόγο, και λόγω του σεβασμού και της εκτίμησης που έχει αυτή η πόλη για τα θαλάσσια λιοντάρια, το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να κλείσει ολόκληρη την οδό στην κυκλοφορία των οχημάτων μήνα για την αποφυγή ατυχημάτων. Μετά από αυτό το διάστημα, η μητέρα και το κουτάβι δεν θα εξαρτώνται πλέον από τη φωλιά και δεν θα χρειάζεται να διασχίσουν το δρόμο.
Διαρκές μέτρο;
Λαμβάνοντας υπόψη αυτή την ανέκδοτη κατάσταση, πολλοί πολίτες του Ντουνεντίν θέλουν αυτός ο κανόνας να γίνει νόμος. Με αυτόν τον τρόπο, ο δρόμος θα κλείσει για την κυκλοφορία μηχανοκίνητων οχημάτων, που θα απέτρεπε το θάνατο πολλών άλλων ζώων.
Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να περπατούν και να κάνουν ποδήλατο. Ωστόσο, τα σκυλιά πρέπει να είναι πάντα δεμένα με λουρί, κάτι που τονίζεται έντονα από τους δασοφύλακες.
Επιπλέον, κανείς δεν μπορεί να φτάσει σε απόσταση 20 μέτρων (66 πόδια) από τα θαλάσσια λιοντάρια. Σύμφωνα με τον νόμο περί προστασίας των θαλάσσιων θηλαστικών του 1978, απαγορεύεται αυστηρά η ενόχληση, η παρενόχληση ή η βλάβη των θαλάσσιων λιονταριών με οποιονδήποτε τρόπο.
Η προστασία των θαλάσσιων λιονταριών αποτελεί προτεραιότητα για την τοπική κυβέρνηση, η οποία θα καταδικάσει όποιον σκοτώσει ένα θαλάσσιο λιοντάρι σε δύο χρόνια φυλάκιση ή πρόστιμο έως και 178.000 $.
Γιατί τόση προσοχή για το θαλάσσιο λιοντάρι της Νέας Ζηλανδίας;
Το θαλάσσιο λιοντάρι της Νέας Ζηλανδίας ( Phocarctos hookeri ) βρίσκεται σε πολύ ευαίσθητη κατάσταση διατήρησης σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN). Επίσης, το Παγκόσμιο Ταμείο Άγριας Ζωής αναφέρει ότι έχουν απομείνει μόνο περίπου 10.000 από αυτάκαθιστώντας το το πιο απειλούμενο είδος θαλάσσιου λιονταριού στον πλανήτη.
Η παρακμή αυτού του είδους ξεκίνησε στις αρχές του 19ου αιώνα, ως αποτέλεσμα της υπερεκμετάλλευσης στο εμπορικό κυνήγι φωκών και θαλάσσιων λιονταριών. Σήμερα, η εξάπλωση αυτού του είδους περιορίζεται σε δύο μικρές ξεχωριστές περιοχές.
Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον χαμηλό αριθμό ατόμων, οδηγεί σε ενδογαμία και, κατά συνέπεια, στην απώλεια της γενετικής ποικιλότητας που καθιστά το είδος πιο ευάλωτο σε ασθένειες, περιβαλλοντικές αλλαγές και ανθρώπινη δραστηριότητα.
Αν και τα θαλάσσια λιοντάρια προστατεύονται πλέον, την εμπορική αλιεία με τράτες σκοτώνει κατά λάθος περίπου 90 θαλάσσια λιοντάρια κάθε χρόνο. Ομοίως, η υπεραλίευση αφήνει τα θαλάσσια λιοντάρια χωρίς τροφή, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε θανάτους από ασιτία.
Στις αρχές του 21ου αιώνα, αρκετές εστίες πνευμονίας που προκλήθηκαν από το βακτήριο Klebsiella pneumoniae είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον του 50% των νεογνών εκείνη την εποχή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατάσταση διατήρησης αυτού του είδους είναι κρίσιμη. Μέτρα όπως το κλείσιμο ενός ολόκληρου δρόμου για την προστασία του θηλυκού θαλάσσιου λιονταριού και των απογόνων του είναι αναμφίβολα απαραίτητα.
Αυτές οι ενέργειες όχι μόνο προστατεύουν τα έμβια όντα, αλλά και ευαισθητοποιούν για τον όλεθρο που προκαλούν οι άνθρωποι στο περιβάλλον. Το γεγονός ότι ένα ζώο δεν είχε άλλο μέρος για να αναπαραχθεί εκτός από τους θάμνους σε ένα γήπεδο γκολφ, λέει πολλά για την κατάσταση της φύσης.
Μπορεί να σας ενδιαφέρει…